Zowel bij het ontstaan van mijn eigen werk als bij de manier van lesgeven is het scheppen van voorwaarden essentieel. Hoe maak je van niets, iets? Daar gaat het altijd over. Van idee tot project, van brainwave tot tentoonstelling en van een hoop chaos tot een kunstwerk. Het tot stand brengen van een goede samenwerking met een groep kinderen, leerkrachten en een schooldirectie, bestaat bij aanvang ook uit veel verschillende componenten. En als het goed is ontstaat er iets moois, met veel betrokken betrokkenen en een heleboel onuitwisbare leermomenten.

Om het belang van kunsteducatie te onderstrepen gaat het tegenwoordig vaak over het nut ervan voor alle andere cognitieve gebieden. Het is fijn dat hersenonderzoek aantoont wat velen van ons al wisten. Je handen weten eerder dan je hoofd. Ik pleit voor ruimte voor het ogenschijnlijke nutteloze. Het genieten van het doen van onderzoek, nieuwe dingen ontdekken, zonder dat je weet wat het gaat opleveren. Plezier in het maken, verhalen vertellen en het verkennen van je eigen schoonheidsbeleving. Het is het gebruiken en ontwikkelen van de mogelijkheden en creativiteit die ieder van ons met de geboorte meekrijgt.

De laatste jaren heb ik mij gespecialiseerd in de werkwijze van Reggio Emilia. Veel ervaring deed ik op tijdens het werken voor Toeval Gezocht. De manier van werken die ik me toen heb eigen gemaakt, verfijn en verbeter ik nog elke dag. Heel goed kijken en luisteren naar kinderen en documenteren van de processen die zich bij het werken in het atelier afspelen. Kortom van kinderen leren hoe kinderen leren.

Ook voor het coachen van leerkrachten en het geven van presentaties en/of workshops over deze manier van werken kunt u contact met mij opnemen.